روزنوشت های فاطمه قشمی

کلمه هیچ برای بسیاری از ما ارزشی ندارد. خیلی راحت آن را در موارد متعدد به کار می بریم. "هیچ" برای من هم چندان مفهوم نداشت تا این که سر یکی از کاگاه های نوشتن خلاق، پسرکی به نام محمدرضا که بعد از این همه سال هنوز هم پی نوشتن است در طرح کلمه سازی هیچ را برای من تفسیر کرد و از زمان یگفت که بعد از آن هیچ برایش خیلی مهم شده، وقتی که پزشک به پدر و مادرش گفته:"هیچ" راهی برای درمان بیماری محمدرضا وجود ندارد. بعد از آن هیچ مفهوم عمیقی برایش  پیدا کرده. آن موقع شنیدن این حرف با رنگ و بوی فلسفی از پسر 10 ساله متعجبم کرد. 

حالا می دانم که هیچ + خدا می شود همه چیز .